Eclipse Modeling Framework (EMF), część II

W poprzedniej części tutoriala udało nam się stworzyć model, teraz przyszedł czas na wygenerowanie kodu.

1. Mając stworzony model możemy wygenerować z niego model implementacyjny. Z menu kontekstowego dla folderu model w naszym projekcie wybieramy New->Other->EMF Model. Podajemy nazwę (kończącą się na genmodel), np. My.genmodel, klikamy Next. Na kolejnej stronie wybieramy co będzie podstawą naszego modelu implementacyjnego, w naszym przypadku będzie to model Ecore, który chwilę wcześniej stworzyliśmy, wskazujemy nasz plik klikając na przycisk Browse Workspace. Klikamy Next, a później Finish. Powinien pojawić się plik My.genmodel oraz otworzyć się nowy edytor właśnie z tym plikiem.
   
2. Jeśli przypatrzymy się nowemu plikowi w edytorze to zobaczymy, że nie różni się on za bardzo od pliku My.ecore, który edytowaliśmy poprzednio. Rożnica leży w atrybutach poszczególnych elementów (wystarczy spojrzeć do widoku Properties dla którejś z klas). Plik genmodel przechowuje szczegóły dotyczące kodu, który za chwilę będziemy generować.
3. Przyszedł czas na generowanie kodu. W edytorze pliku My.genmodel klikamy na najwyższy węzeł i wybieramy Generate All. Po chwili zauważymy, że w katalogu src naszego projektu pojawił się kod oraz że zostały stworzone trze nowe projekty FamilyTree.edit, FamilyTree.editor, i FamilyTree.tests. Po co nam te dodatkowe projekty?
   
   • projekt editor zawiera wspominany na samym początku edytor instancji naszego modelu
   • projekt edit zawiera klasy umożliwiające sprawną edycję elementów wyświetlanych w edytorze
   • projekt tests zawiera szkielety testów dla wygenerowanego kodu
4. Spójrzmy na chwilę do katalogu src projektu FamilyTree. Znajdziemy tam trzy pakiety:
   
   • familytree - zawiera interfejsy odpowiadające klasom zdefiniowanym w naszym modelu. Dodatkowo znajdziemy tam dwie klasy FamilytreeFactory oraz FamilyTreePackage. Ta pierwsza (jak sama nazwa wskazuje) pozwala nam w łatwy sposób tworzyć obiekty modelu, ta druga natomiast zawiera stałe oraz specjalne metody dostępu do niektórych elementów modelu.
   • familytree.impl - zawiera implementację klas zdefiniowanych w naszym modelu
   • familytree.util - zawiera klasy pomocnicze do operacji na naszym modelu
5. Najważniejsze elementy w wygenerowanym kodzie w projekcie FamilyTree to interfejsy oraz implementacje naszych klas z modelu. Jeśli przypatrzymy im się bliżej to zobaczymy, że w każdym interfejsie pojawiły się metody pozwalające na dostęp do pól klas, a w klasach pojawiły się odpowiednie pola oraz implementacje metod. Warto zauważyć, że przy każdym wygenerowanym elemencie w komentarzy JavaDoc znajduje się adnotacja @generated. Jeśli do jakiejś metody wprowadzimy zmiany, których nie chcemy stracić po ponownej generacji kodu to powinniśmy adnotację tę zmienić na @generated NOT, a w przypadku metod dodawanych przez nas do kodu nie powinniśmy takiej adnotacji w ogóle dodawać
6. Spójrzmy na metody getName oraz setName w klasie IndividualImpl:
   

   
   public String getName() {
           return name;
       }
   
       public void setName(String newName) {
           String oldName = name;
           name = newName;
           if (eNotificationRequired())
               eNotify(new ENotificationImpl(this, Notification.SET,
                 FamilytreePackage.INDIVIDUAL__NAME, oldName, name));
    }
   

   Jak widzimy kod get’a po prostu udostępnia wartość odpowiedniego pola, natomiast metoda set’a oprócz ustawienia nowej wartości wysyła powiadomienie o zmianie tej wartości do wszystkich obiektów nasłuchujących na tę zmianę.
   
   Na tym dzisiaj kończymy. W kolejnej części zobaczymy, jak w prosty sposób korzystać z wygenerowanego kodu i z zalet, które daje nam EMF.